نقش حمایت اجتماعی در پیش بینی نشانگان خلق و اضطراب (فقدان احساس لذت، اضطراب برانگیخته و افسردگی عمومی) دانشجویان ایرانی و خارجی

زمینه: این پژوهش با هدف بررسی نقش حمایت اجتماعی در پیش بینی نشانگان خلق و اضطراب (فقدان احساس لذت، اضطراب برانگیخته و افسردگی عمومی) دانشجویان ایرانی و خارجی انجام شد. روش: در این تحقیق 139 نفر از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی 80 نفر دانشجوی ایرانی و 59 نقر از دانشجویان خارجی در سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‏های جمع آوری شده با استفاده از روش T مستقل و رگرسیون چند متغیری و به کمک نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت . یافته‏ها: نتایج به دست آمده حاکی از آن است که میان دو گروه دانشجویان خارجی و ایرانی در میزان حمایت اجتماعی ادراک شده و مطلوب و نشانگان خلق و اضطراب (فقدان احساس لذت، اضطراب برانگیخته و افسردگی عمومی) تفاوت معناداری وجود ندارد، حمایت اجتماعی در دانشجویان ایرانی به وسیله متغیر افسردگی عمومی پیش بینی می‏شود. این متغیر حدود 10 درصد از پراکندگی نمرات حمایت اجتماعی را پیش بینی می‏کند. حمایت اجتماعی در دانشجویان خارجی به وسیله متغیر فقدان احساس لذت پیش بینی می‏شود. این متغیر حدود 17 درصد از پراکندگی نمرات حمایت اجتماعی را پیش بینی می‏کند. نتایج تحلیل رگرسیون در خصوص ابعاد حمایت اجتماعی نشان داد که نشانگان خلق و اضطراب در دانشجویان ایرانی به وسیله متغیر حمایت عاطفی مساله مدار پیش بینی می‏شود.. این متغیر حدود 13درصد از پراکندگی نمرات نشانگان خلق و اضطراب را پیش بینی می‏کند و نتایج تحلیل رگرسیون در خصوص ابعاد حمایت اجتماعی مبین آن است که نشانگان خلق و اضطراب در دانشجویان خارجی صرفاً به وسیله متغیر حمایت عاطفی روزانه پیش بینی می‏شود.. این متغیر حدود 19 درصد از پراکندگی نمرات نشانگان خلق و اضطراب را پیش بینی می‏کند. بحث و نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می‏رسد که هر چه برخورداری فرد از حمایت اجتماعی ادراک شده و مطلوب بیشتر باشد احتمال دارد که نمره کمتری در افسردگی عمومی و متغیر فقدان احساس لذت کسب کند همچنین هر چه برخورداری فرد از حمایت عاطفی مساله مدار و حمایت عاطفی روزانه بیشتر باشد احتمال دارد که نمره کمتری در نشانگان خلق و اضطراب کسب کند.